(1926-2009)

Członek, współzałożyciel Klubu Kaliszan w Warszawie.

Przewodniczył na zebraniu założycielskim - wyborczym. Zaprojektował znaczek organizacyjny i okładkę statutu, który nazwał „kodeksem”, w nawiązaniu do mojej profesji. Na antenie telewizyjnej Trójki przedstawiliśmy obaj powstanie i założenia programowe stowarzyszenia. Jeden z Jego pierwszych wywiadów na temat pracy twórczej został opublikowany w kwartalniku klubowym,

Urodził się 11 lutego 1926 roku w Kaliszu i tam spędził dzieciństwo. Wracał później do rodzinnych stron, prezentując w Muzeum swoje kolejne dzieła.

Wdzięczne miasto przyznało Mu honorowe obywatelstwo. Studiował w Krakowskiej Akademii, na wydziałach malarstwa i grafiki, a po jej ukończeniu prowadził zajęcia ze studentami na Wydziale Architektury Wnętrz. Uczestniczył z powodzeniem w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej. Wstąpił do II Grupy Krakowskiej, artystycznego stowarzyszenia twórców młodego pokolenia. Od 1967 roku w Warszawie, kieruje Samodzielną Pracownią Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych; profesor i rektor tej uczelni. Wydał kilka zeszytów z esejami, z analizami sztuki i rozważaniami filozoficznymi o świecie; album „Tarasin. Rzeczy. Sytuacje i...”. Miał ponad czterdzieści wystaw krajowych i zagranicznych. Nagrody im. Cypriana Kamila Norwida i im. Jana Cybisa; medal złoty „Zasłużony Kulturze Gloria Victis”; „Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski”.

Uważany za awangardzistę. Był twórcą własnego stylu, który sam ciekawie komentował. Zaczynał od pejzażu i martwej natury, a przeszedł przez surrealizm do zupełnej abstrakcji. W świecie sztuki - klasyk polskiego malarstwa nowoczesnego. Nazywany „malarzem logiki i chaosu”, połączonego bowiem z nadrzędną regułą porządkującą. W od dawna skrystalizowanej, dojrzałej fazie, Jego twórczość ma nader wyraziste cechy. W przestrzeni obrazu umieszczone są quasi - znaki, porównywalne z przedmiotami zredukowanych figur o różnorakich kształtach, nierzadko założonych jednym kolorem, niekiedy zainteresowanie dla występujących w naturze reguł organizacji przestrzennej. W obrazach zaznacza też linie, które wiążą elementy przestrzenne. Pisząc o sztuce i o malarstwie w ogólności, przyznawał się do odczuwania „integralności świata”. Zajmował się także fizyką kwantową i teorią cząstek elementarnych, zgłębiał strukturę kosmosu. - Chciałbym za pośrednictwem obrazu dobrać się do „techniki” natury - deklarował. Jednocześnie wyrażał pragnienie by ta jego sztuka była „normalna” - w znaczeniu, iż do oglądania, ciesząca ludzi. Tworzył intensywnie, nie zważając na obciążenie chorego serca, które w końcu nie wytrzymało nadwerężenia.

Serdeczne więzy łączyły Go ze środowiskiem Kaliszan w Warszawie. Został przez nas zapamiętany nie tylko jako gigant sztuki, lecz także jako Kolega pogodny, patrzący na życie z dystansem i humorem.

Jan Tarasin zmarł w Warszawie 8 sierpnia 2009 r. Pożegnaliśmy Go na Cmentarzu Wojskowym Powązkowskim. Urna z prochami wielkiego artysty złożona została do grobu w Alei Zasłużonych.

Bogdan Bladowski, Kaliszanie w Warszawie Nr  2-53 2009 r.